Depresyon atağı olsa gerek bu yada öyle birşey

Okulun kapısından içeri giriyorum. Az ışık alan ilk kat ve dayanılmaz insan kokusu. Görüntü arada sırada olduğu gibi yavaşlıyor. Sadece kendi kalp çarpmamı duyuyorum. Kafamı yavaş yavaş çeviriyorum. Yavaşça açılıp kapanan kırmızı dudaklar, yeni çıkmış göğüs kılları, beyaz gömleğin beyaz düğmesi, sarı saçlar, kalbim sesi, sol taraftan gözümü alan güneş ışığı ve derin bir befes alıyorum daha önce hiç almamışçasına. Ne yaptığımız farkında değilim. Elimde edebiyat notlarının bulundupu defter diyaframıma yakın bir yerde onu sıkıyorum. İnsanlar bana bakıyor ve hızlıca geçiyor. İlk katı çıkmışım sınıfında oturan sarışın kız, eli bileğinden bükülmüş parmakları önünde duran yeşil kalemliğe bakıyor. Şaçları dalgalandırıyor son 3 saç teli daha yavaş diğerlerine eşlik ediyor ve kız birden kayboluyor. Vücudum kendi kararını alıp 3. kat merdivenlerine yönelmiş. İlk karşıma çıkan herhangi bir pantolonun cebinde duran herhangi bir el muhtemelen 12. sınıf birine ait. Yüzüne bakıyorum elin sahibinin gülüyor az sonra hüngür hüngür ağlıcak biliyorum. Önümde Ezgi yürüyor ona yaklaşıyorum takip edecek gücüm yok. Son gücümle sırama oturuyorum. Görüntüler hızlanıyor, çevremdeki sesler geri geliyor, Seleni görebiliyorum. Az önce olan şeyin depresyon atağı felan olduğunu düşünüyorum belkide kendimi kandırıyorum ne fark eder. Şimdide olabildiğince sıkılıyorum. Selenden sıkılıyorum, Ezgiden, sıramdan, gömleğimden, en çokta pantolonumdan çıkarmak istiyorum ama "ahlakın" üzerimizde kurduğu baskı engel oluyor. Bir kuvvet buluyorum içimde gidip insanların içine karşıyorum Lise muhabbetleri dönmeye başlıyor. Az sonra edebiyat sınavından nasıl çakacağımı düşünüyorum. Kafamı çeviriyorum sıram popomu çağırıyor. Onları kıramıyorum buluşturuyorum kerataları. Arada bir saate bakıyorum telefonumdan infaz vakti yaklaşıyor. Sınava az kaldı derken bir ses " Hoca yokmuş". Sinirleniyorum küfrediyorum bazıları hocaya bazılarıda rahatlamak için durmadan ediyorum. Bunların hepsi içimde oluyor, hissettirmiyorum çevreme bilmesinler ben mutluyum içimde.

This entry was posted by Sleepandbeer. Bookmark the permalink.

2 thoughts on “Depresyon atağı olsa gerek bu yada öyle birşey”

  1. benden nasıl sıkılabilrsin ki ramazan. ben senin depresyon ataklarının vazgeçilmez eğlencesiyken bunu bana nasıl yaparsın. çok kırıldığımın bilincinde olmanı diliyorum

  2. "Onları kıramıyorum buluşturuyorum kerataları " ahaha :D güzel :)
    amerikan filmlerindeki sahnelere benzemiş tamam saat 1 ve bunu amerikan filmindeki gibi bir sınırlandırma getirecek kadar uykum gelmiş :D filmlerdeki gibin işte :D