Hello teacher tell me what's my lesson ?

My name is Earl'ü izliyorum
2. sezon son bölüm Earl hapishaneye giriyor

The Animals'ın House of the Rising Sun'ı çalmaya başlıyor
Ve Earl diyor ki;

"Elimden her şey alınsın diye yetişkin olmuştum"

Bir an diziden koptum ve düşünmeye başladım -her zamanki gibi-
Biz geleceğin yetişkinlerini düşündüm yine
Kimimiz şarkıdaki gibi bir terzinin çocuğu kimimiz memur çocuğu vs.

Şu an elimizdeki en değerli şeyin bilgi olduğunu düşünüyorum
Bilinçli olmanın ne kadar öenli olduğunu,
Değişimin de bilinç ile geleceğini...
Ama bilginin de para ile alındığını düşününce en değerli şeyin
para olduğu sonucuna varıyorum
Hoş , kapitalizm küfürlerle kaybolacak olsaydı :)

Oysaki bir kaç saat önce sırtımı sıcak kalorifere yaslamış dizimi
izlerken o kadar mutluydum ki...
Şimdi ise yine nefret yine öfke.

Bu aralar köşe yazarları da hep bundan bahsediyor.
Gülmeyi, dalga geçmeyi severim diye başlamış ve bir 'ama' ile
sıkıntıları dile getirmiş.
Onlar her ama dediğinde katsayısı ölçülemiyecek şekilde
geriliyor sinirlerim...

Bu kez çoğu yazar ama'dan sonra Medine'den bahsediyordu.
Benzerlerine tanık olduğumuz bir öykü.
Benim yaşımda bu kız ve yurt dışında bile başlık olacak bir nedenle;
erkeklerle konuştu diye yaşama hakkı elinden alınıyor.
Mezarı kümes oluyor ve komşular sorduğunda 'evden kaçtı' deniliyor.
Keşke kaçsaydı demek geliyor içimden ama bu vahşi dünyada
olabiliteleri düşünmek o kadar da zor değil .

Bir arkadaşımın söyledikleri aklıma geliyor;

" Biz büyüyoruz ve dünya kirleniyor! "

Felesefe dersinde bile hepbirlikte 'herkes kendisini öldürsün
diyerek anlaşıp tartışmalarımızı bitiriyoruz.

Belki bu da bir çözüm
ama benim çözümüm tabiki de bu değil -ve kimsenin olmamalı !-
Yine de okumak olduğunu düşünüyorum
Bilgilerin bizi bir yere götüreceğini.
Büyürken kirletmenin yanında temizlenmesiyle de uğraşmak,
Yetişkin olunca her şeyin elimden alınmasını değil de
ellerinden almak için
Umut belki de böyle düşünmemi sağlayan.

(19.02.2010)





Yazımın başlığı da Gary Jules'un Mad World adlı şarkısından ...

This entry was posted by shit out of me. Bookmark the permalink.