Yaşamak isterim

Bazen yaşamak isterim. Delicesine yaşamak. Chopperıma, arabama, bunları geçtim önüme ilk çıkan trene atlayıp gitmek, çok uzaklara gitmek isterim. Sonra yürümeye devam ederim, trende tanıştığım garip insanların hayalleriyle. Sistemin içinde sistemden kopmak fikriyle bir sigara yakarım. Sonra sigara içmeyi bırakırım, ilk nefesten sonra yere atar; yanışını, ateşe boyun eğişini izlerim. Kalan yarısını alırım yerden, trendeki adam içmeye devam eder. Dumanların içinden, kovulduğu işini, boşandığı karısını, cebindeki 50 kuruşunu anlatır. Elimdeki sigara ölmemek için haykırır. Bense yaşamak için.

O sıralar çoktan Kipa Express köşesini dönmüşümdür. Her seferinde olduğu gibi bu seferde kapitalist düzene ağzı alınmayacak sözler söyleyip yoluma devam ederken, düzenin tam göbeğindeyimdir. Marx`a  hak veririm, sonra Marx`a söverim. Sonra aklıma Jacque Fresco gelir; kel kafası, benekli yaşlı elleri, birşeyler bildiği kapanışından belli olan gözleri... Onun Venüs Project`ine söverim, bunak herif.


Sigara şirketine giden son nefes dudağımı yada elimi yakar hep. Trendeki adam ağlamaya başlar. Hüngür hüngür. Sonra trenden atar beni biletçi binecek cesaretim yokmuş. O sıra dershanenin kapısı açılır köleliğime. Dağa çıkmak, dağa çıkmak isterim trendeki adamla birlikte. Derince çektiğim bir nefes ve puuuooofff. 


Bir dağ evim olsa, önünde hayalini kurduğum Harley, içinde okumak istediğim tüm kitaplar, aç kalmamak için 2 inek, 3-4 tavuk, temiz hava, alabildiğine yeşil bir bahçe, sonbahar yaprakları, soba üstündeki kestaneler, buruştulup atılmış kağıtlar, rahat alınan nefesler, kurtulmuşluk hissi, cebimden alınamayan paranın hafifliği, kuş sesi lan bildiğin kuş sesi...


Ve dannnnkkkk.


Shit out of me: Jazz festivali var gidek mi hacit?
Selen: Sen nereye gidiyon bakim?
Ogun: Yılmaz Özdil`in imza günü varmış gidek mi?
Hasan`a: Wacken`a ne zaman gidiyoruz?


Sorular uyandırır beni. Yoksa sorular olmasa kim engelleyebilir ki beni ?